เนื่องจากวันนี้ (5 กุมภาพันธ์) ไปโรงงานมาม่ามา (งงมะ? มาม่ามา) แล้วก็เนื่องจากวิชา Environment อยากให้เราไปดูการบำบัดน้ำเสียของโรงงานมาม่าเพื่อเป็นความรู้ (เชี่ยเอ้ยใครอยากรู้ฟะ?) วันนี้ก็เลยต้องถ่อมาโรงงานมาม่าที่ศรีราชา (ใช่เปล่าหว่า? ไม่ใช่ใครก็ได้มาแก้ด้วย) มาถึงเค้าก็มีดีวีดีให้ดู (หรูป่ะ?) เกี่ยวกับบริษัท แล้วก็วิธีการผลิตมาม่านิดหน่อย เสร็จแล้วก็ให้ไปดูกระบวนการผลิตมาม่า เริ่มจากผสมแป้ง แล้วมารีดเป็นแผ่นบาง ๆ แล้วตัดเป็นเส้น ๆ ให้ขด ๆ กัน เสร็จแล้วตัดเป็นก้อน ๆ นำไปนึ่ง แล้วก็เอามาราดน้ำซุป แล้วทอดด้วยระบบบ้าบออะไรไม่รู้จำชื่อไม่ได้ แล้วเป่าให้เย็น/แห้ง แล้วบรรจุซองพร้อมเครื่องปรุง อย่างน้อยก็ได้ความรู้เพิ่มเติมดังต่อไปนี้ (ข้อไหนผิดช่วยแก้ด้วย)
- ถ้ากินมาม่าโดยไม่กินเครื่องรปรุง จะไม่เจอผงชูรส (แต่ใครจะทำแบบนั้น?)
- เมียวโจ้ราเม็งเป็นของมาม่าด้วย
- มาม่าหนึ่งซองพร้อมเครื่องปรุง ได้ผลชูรส 0.12 กรัม?
- มาม่ามี 18 รสชาติ
- ขายดีสุดคือต้มยำกุ้ง รองมาด้วยหมูสับ และต้มยำกุ้งน้ำข้น
- ผลิตวันละ 5 ล้านซอง ส่งออก 20% (คนไทยกินเองวันละ 4 ล้านซอง)
- มีส่วนแบ่งทางการตลาด 52% ในบรรดา วว ยย มม
- ชื่อมาม่า มาจากแนวคิดที่ว่าเราหิว แล้วร้องเรียกหาแม่ (ว้าว)
ตาล กะ ลิ้ง หลับนอน
นิสิตเกษตรบุกโรงงานมาม่า
ผีมือการถ่ายรูปที่ดูดีมีระดับ (กว่า...)
ไอ้เก่งปล่อยไก่ (มีวีดีโอตอนเต้นด้วย)
สุดท้าย ดูบ่อบำบัด สาบานได้ว่านั่นคือฟอง และสาบานได้ว่ามันใหญ่กว่ามือ
จบละกัน ฮา...
No comments:
Post a Comment